Krzysztof Miklaszewski w oku obiektywu

Duch Kantora

Nie ma już Tadeusza Kantora na scenie, pośród aktorów. Był milczącym uczestnikiem i świadkiem swoich przedstawień, teraz jednak milczenie stało się głębokie, ostateczne. Niczym nie wypełnia się pustka, miejsce, które artysta zajmował pośród uczestników gry, przesuwając się nerwowo i dramatycznie, z doskonale odmierzonym efektem tej ruchliwości, to tu, to tam, skupiony i emanujący napięcie dyrygent, kreator akcji. Jego artyści wznawiają czasem spektakle, głównie na zaproszenia zagraniczne; jeszcze nadchodzą, jak ptaki wracające do gniazda, którego już nie ma. Może zresztą tam sceniczna nieobecność Tadeusza Kantora staje się mniej krępująca i mniej zauważalna? Ot, po latach, wypadł jeden z elementów przedstawienia, zetlał i rozsypał się fragment dekoracji, rekwizyt zagubiony w podróży. Bez niego i życie, i zdarzenie teatralne toczą się dalej.